“Er is nog zoveel discriminatie, antisemitisme en islamofobie. Juist daarom is Open Joodse Huizen een prachtig initiatief om naar elkaar te luisteren en met elkaar te praten.”

Door: Lisa Luijten
Fotograaf: Mascha Jansen
Gepubliceerd: Amsterdams 4 en 5 mei comité

Ze was 8 jaar toen de Tweede Wereldoorlog werd behandeld op school. Nietsvermoedend vroeg ze haar oma om ‘iets uit de oorlog’. Annemiek ontving diverse verzetskranten en ontdekte dat haar eigen oma op 20-jarige leeftijd een heuse verzetsstrijdster was. Inmiddels versterkt Annemiek al 2 jaar het team van Open Joodse Huizen – Huizen van Verzet.

Dat is een spannend verhaal voor een meisje van 8..

“Ja dat was het zeker! Als kind ben je nog ongeremd en heb je geen idee hoe pijnlijk het allemaal is. Ik weet niet of ik op een oudere leeftijd hetzelfde had durven vragen aan mijn oma.”

Heeft jouw oma veel verteld over wat zij heeft meegemaakt in de oorlog?
“Mijn oma heeft mij wel veel dingen over de oorlog verteld, maar ze heeft het nooit over haar eigen verdriet gehad. Het echte persoonlijke in haar verhalen is altijd weggelaten. Haar broer zat in een verzetsgroep die met Morsecodesignalen informatie over de nazi’s verstuurde naar Engeland (nadat de Duitsers enkele marconisten had opgepakt, begon het zogeheten Englandspiel om de Britten om de tuin te leiden – red.). Ter ondersteuning van haar broer bracht zij de verzetskranten rond.”

Waar komt jouw interesse vandaan voor deze geschiedenis?
“Ik heb altijd heel veel interesse voor geschiedenis gehad, maar de verzetskranten van mijn oma hebben hier zeker aan bijgedragen. Datzelfde jaar bezocht ik het Anne Frank Huis en op 9-jarige leeftijd las ik Het Achterhuis, eigenlijk best bizar voor die leeftijd.”

Je zet je als vrijwilliger in voor Open Joodse Huizen. Waaruit bestaan jouw werkzaamheden?
“Wat ik vooral doe is verhalen verzamelen. Ik werkte net één week voor Open Joodse Huizen toen ik in de trein een dame hoorde praten over wat er met haar buurman Paul Godwin, een bekende Pools-Nederlandse violist, gebeurd zou zijn. We raakten in gesprek en zij vertelde mij dat ze zich nog kan herinneren dat Paul aan haar ouders vroeg of ze zijn Stradivarius wilden bewaren als hij opgepakt zou worden. Haar ouders weigerden. Ze weet nog steeds niet waarom. Ik vond het een intrigerend verhaal en heb mij verdiept in de geschiedenis van Paul Godwin. Van voor en na de oorlog was er veel van hem bekend, maar de oorlogsperiode was een gat. Vorig jaar hebben we een Open Huis georganiseerd waar veel kennissen van Paul waren die allen hun verhaal deden. Het waren allemaal kleine puzzelstukjes en aan het eind van de avond wisten we precies hoe zijn leven tijdens de oorlog is verlopen! Een geweldige ervaring.”

Estafettevraag van Saskia van den Heuvel aan Annemiek:
Wat is de noodzaak van Open Joodse Huizen?
“Ik vind het heel belangrijk dat mensen bewust worden van wat er in de wereld speelt en wat er gespeeld heeft. In Open Joodse Huizen krijgen mensen de mogelijkheid om te luisteren naar verhalen van mensen die de oorlog meegemaakt hebben. Ik denk dat dit indrukwekkender is dan bijvoorbeeld een geromantiseerde film te kijken. Het komt echt binnen en geeft stof tot nadenken over de wereld, maar ook over jezelf. Hoe ga je met anderen om? Er is nog zoveel uitsluiting, discriminatie, antisemitisme en islamofobie. Juist daarom is Open Joodse Huizen een prachtig initiatief om elkaar te ontmoeten, te luisteren en met elkaar te praten.“

Zie hier het hele programma van Open Joodse Huizen – Huizen van Verzet