Theatermaakster Joke Emmers over haar voorstelling Damiët.

“Volgens het team van festival De Parade komt het publiek van Damiët met een glimlach naar buiten”, zegt de pas afgestudeerde Joke Emmers trots. Na het winnen van de IT’s Parade Parel in juni stond de goedlachse Belgische actrice drie dagen op het gelijknamige festival en is ze nu te zien op Jonge Harten. Het juryrapport vermeldt dat het ongegeneerde van het podium spat en ze het publiek met een geheel eigen vorm van humor weet te verleiden. Het winnen van deze prijs betekende haar doorbraak in Nederland.

Door Annemiek Lely
Verschenen in: Jonge Harten programma
September 2012

Joke Emmers volgde de opleiding drama aan het Conservatorium in Antwerpen en is opgeleid als actrice. Tijdens haar studie liep ze stage bij de productie Tartuffe van NT Gent en Toneelgroep Amsterdam. “Het was fijn om binnen een regie te acteren, maar ik wil me graag meer ontwikkelen in het maken van een voorstelling”, aldus Emmers. Persoonlijke betrokkenheid in een stuk is voor de actrice heel belangrijk: “Wanneer je zelf een tekst schrijft, kun je pas echt het achterste van je tong laten zien. Het gevoel dat ik als actrice over wil brengen, zit dan al in de tekst.” De focus op persoonlijke expressie komt ook naar voren in het gebruik van dans en muziek in Damiët.”‘Het toepassen van andere kunstvormen zorgt ervoor dat ik op een andere manier kan zeggen wat ik wil. Daarnaast vind ik het gewoon leuk om te doen. Mijn zelfgeschreven toneelstukken zullen altijd een combinatie tussen verschillende kunstvormen zijn.”

Eenzaamheid en liefde

Voor de theatermaakster is het belangrijk dat het publiek zich herkent in de thema’s van de performance. Damiët draait om eenzaamheid en liefde. De eenzaamheid van het personage Damiët uit het Middeleeuwse toneelstuk Esmoreit was de reden om het origineel te bewerken tot een nieuw script. “Damiët heeft maar twee monologen in het origineel. Eén daarvan is heel droevig. Ze voelt zich heel eenzaam, net als Marilyn Monroe gedurende haar leven. Daarom gebruik ik ook tekstfragmenten van Monroe in Damiët.” Toch wil Emmers het stuk niet te zwaar maken. De afwisseling tussen tragiek en humor is volgens haar belangrijk. “Tegenstellingen zijn zo mooi. Daarom vond ik het interessant om een monoloog met een tragisch einde te maken van een verhaal met een happy end.” De pijnlijke kant van de eenzaamheid en liefde wordt op een verteerbare manier met behulp van humor weergegeven. De kersverse theatermaakster heeft voor zichzelf een bescheiden doel voor ogen met haar performance. “Niet iedereen begrijpt de boodschap van Damiët, maar ik hoop dat mensen nog drie dagen na afloop nadenken over de voorstelling. Misschien dat ze daarna toch zien hoe eenzaam Damiët is. Dat zou mooi zijn.”

Emmers heeft veel zin om naar Groningen te komen. “Het spelen op een festival is fijn omdat er een breed publiek aanwezig is. Er zijn mensen die anders niet naar het theater komen omdat een festival toegankelijker is.” Er liggen al een paar nieuwe projecten in het vooruitzicht, waaronder een eigen voorstelling, twee producties bij een toneelgezelschap en een televisieserie in Nederland. Waar het precies om gaat, wil de alleskunner nog niet verklappen. Eén ding staat vast: Joke Emmers gaat haar toekomst met opgeheven hoofd tegemoet!